¡Bienvenidos!

¡Bienvenidos!

domingo, 28 de agosto de 2011

ENSEÑANZAS

"Enseñanzas"

Hoy vuelvo a la pluma gracias a las manos prodigiosas de la ciencia que arrancaron de mis entrañas la angustia que supe tragarme hasta convertirla en mi propio martirio interno. Qué vulnerables nos sentimos al dolor, qué terrible cachetazo nos da la vida cuando no sabemos reaccionar ante lo inesperado y afrontamos nuestra pena en silencio. Con la vivencia a cuestas puedo decirles que de todo se aprende y esta nueva enseñanza me lleva a reformar mi actitud frente a las tempestades. Es allí donde debo agarrar el timón con todas mis fuerzas, agotar mis palabras hasta que se entiendan y llevar mi barco a aguas tranquilas. Ya no quiero volver a ver las estrellas en días soleados, sólo las espero en las noches, porque es allí cuando al observarlas iluminan mis ganas de seguir en este hermoso camino.

Hugo Accardi



"Insegnamenti"

Oggi ritorno a scrivere grazie alle mani prodigiose della scienza che seppero strappare dalle viscere l'angoscia che ho sostenuto fino a farla diventare il mio supplizio interiore. Come siamo vulnerabili al dolore, è terribile quando riceviamo questo schiaffo dalla vita e non sappiamo reagire ai suoi imprevisti, e ci troviamo ad affrontare la nostra miseria in silenzio. Con la mia esperienza posso dire che si può imparare da tutto e questo nuovo insegnamento mi fa acquisire il comportamento per affrontare queste tempeste. Ed è lì che devo afferrare il timone con tutte le mie forze, esaurire le mie parole affinchè si capiscano e portare la mia barca in acque tranquille. Non voglio rivedere le stelle in giorni di sole, le aspetto soltanto nelle notti, perchè è li all'osservarle che illuminano la mia voglia di continuare questo meraviglioso cammino.

Traducido al italiano por Monika Tafuri (@Lali_MiOrgullo)



"Enseignements"

Aujourd'hui je reviens au stylo grâce aux mains prodigieuses de la science qui ont su arracher de mes entrailles l'angoisse que j'ai su avaler jusqu'à la changer en mon propre martyre interne. Qu’est-ce que nous nous sentons vulnérables à la douleur, quelle baffe terrible nous donne la vie quand nous ne savons pas réagir devant l'inattendu et nous affrontons notre peine en silence. Avec l'expérience sur le dos je peux vous dire que tout on apprend et ce nouvel enseignement m'amène à réformer mon attitude en face des tempêtes. C'est là que je dois attraper le gouvernail de toutes mes forces, vider mes mots jusqu'à ce qu'ils se comprennent et amener mon bateau à des eaux tranquilles. Je ne veux plus recommencer à voir les étoiles les jours ensoleillés, je les attends seulement les nuits, car c’est là, quand, en les observant, elles illuminent mon envie de suivre sur ce beau chemin.

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)



"Ensinamentos"

Hoje volto para a caneta graças as mãos prodigiosas da ciência que souberam arrancar de minhas entranhas a angustia que soube engolir até se converter em meu próprio martírio interno. Que vulneráveis nos sentimos a dor, que terrível tapa nos da a vida quando não sabemos reagir diante do inesperado y afrontamos nossa pena em silencio. Com a experiência nas costas posso dizer-lhes que de tudo se aprende e este novo ensinamento me leva a reformar minha atitude diante as tempestades. É lá onde devo assumir o comando com todas as minhas forças, esgotar minhas palavras até que entendam e levar meu barco a águas tranqüilas. Já não quero voltar a ver as estrelas em dias ensolarados, só as espero nas noites, porque é ali quando ao observá-las iluminam minha vontade de seguir este lindo caminho.

Traducido al portugués por Mariana Mortani (@MMortani)



"Знаење"

Денес се враќам на пишувањето благодарение на огромните раце на науката што откри како да ми ја извади вознемиреноста од утробата, што ја голтав дури да се претвори во мое сопствено внатрешно измачување. Колку ранливи се чувствуваме на болката, каков страшен удар ни дава животот кога не знаеме да реагираме пред неочекуваното и да се соочиме со нашето сожалување во тишината. Со искуството на грб можам да ви кажам дека од сé се учи и ова ново знаење ме тера да го сменам мојот став кон невремето. Тогаш треба да го зграпчам кормилото со сета моја сила, да ги прикотвам моите зборови додека не се разберат и да го однесам мојот брод во мирни води. Веќе не сакам повторно да ги видам ѕвездите во сончеви денови, ги чекам само навечер, зашто тогаш кога ги набљудувам ги осветлуваат моите желби да продолжам во овој прекрасен пат.

Traducido al macedonio por Arso Risteki (@arso_r)



"Učenje"

Danas se vraćam pisanju zahvaljujući čudotvornim rukama nauke koje su znale kako da isčupaju iz moje utrobe uznemirenost koju sam podržavao sve dok se nije pretvorila u unutrašnje mučenje. Koliko smo ranjivi kada je bol u pitanju, užasno je kada nam život nanese takav udarac da nismo u stanju da reagujemo na njegove neočekivane obrte i onda se suočavamo sa sopstvenim sažaljenjem u tišini. Sa iskustvom mogu da kažem da se iz svega da naučiti nešto tako sam iz ove nove lekcije naučio kako da se borim protiv oluje. Sada moram svom snagom da uzmem kormilo u svoje ruke, da istrošim sve svoje reči sve dok ne budu shvaćene i da brod dovedem u mirne vode. Ne želim da vidim zvezde po sunčanom danu, čekam ih samo uveče zato što onda, dok ih posmatram, osvetljavaju moju želju da nastavim da hodam ovim prekrasnim putem.

Traducido al serbio por Emina Ristovic (@emyristovic)



"Learnings"

Today I return to the pen thanks to the miraculous hands of science that knew how to tear out from my center the anguish that I supported until it became my internal torment. How vulnerable we are when we sense the pain, how terrible is that slap in the face that life gives us when we don’t know how to react to the unexpected and we face our misery in silence. With my life experience I can tell you that you learn from everything and this new moral makes me re-establish my behaviour when confronting the storms. It is then when I need to hold on to the steering wheel with all my strength, exhaust my words until they are understandable and navigate my ship to calm water. I no longer want to see the stars in sunny days, I only expect them during the night, because it is then, when I watch them, they illuminate my desires to continue following this wonderful path.



"מוסרי השכל"

היום חזרתי לעט בזכות הידיים המופלאות של המדע שידעו איך לעקור מתוכי את המועקה שספגתי עד שהיא הפכה להיות העינוי הפנימי שלי. כמה רגישים אנחנו כאשר אנו מרגישים את הכאב, כמה נוראית היא הסטירה שהחיים נותנים לנו כאשר אנחנו לא יודעים איך להגיב לבלתי צפוי ואנו מתעמתים עם הסבל שלנו בשקט. עם ניסיון החיים שלי אני יכול להגיד לכם שלומדים מכל דבר והלקח החדש גורם לי לעצב מחדש את ההתנהגות שלי כאשר אני מתמודד עם סערות. זה הזמן בו אני צריך לאחוז בהגה עם כל הכוח שלי, לנצל את המילים שלי עד אשר הן מובנות ולנווט את האוניה שלי למים שקטים. אני לא רוצה יותר לראות כוכבים בימים שימשיים, אני רק מצפה להם במהלך הלילה, משום שאז, כשאני מביט בהם, הם מאירים את הרצונות שלי להמשיך בדרך המופלאה הזאת.

Traducido al inglés y al hebreo por Tal Rosenzweig (@SuenoAzul)

martes, 16 de agosto de 2011

POR USTEDES

"Por ustedes"

365 pasos me separan desde aquella mañana en la que decidí transitar un nuevo camino. Recuerdo vivamente mi incertidumbre sumada a la gran inexperiencia de ese momento. Qué es twitter? pregunté más de una vez y las respuestas no me conformaban, evidentemente era un mundo al que se ingresaba con alguna finalidad y no encontraba la mía. Comencé dejando frases que ya estaban incorporadas en mi interior. Se acuerdan de "sólo teniendo los ojos bien abiertos nos damos cuenta de la inmensidad que nos rodea, lástima que nos empecinamos en mantenerlos cerrados"? bueno, éste es el mensaje que me acompaña desde aquel primer paso y fue el que me permitió darle vida al blog y expresar en él la música surgida desde mi corazón. Allí traté de aprender a vivir, busqué a la mujer de mis sueños y pedí a gritos un genio, regresé a mi infancia, perdí, gané y seguí caminando, me confesé, vacié la mochila, aprendí a valorar más al amor, tuve reencuentros, volví a empezar y, cuando quedé nuevamente a la deriva, un simple llamado me devolvió los remos. Seguí esperando, despedí a Romina, mimé a Carlín, a Lola y a Benjamín. Renací, extrañé, conocí lugares hermosos y los que sin recorrerlos siguen vivos en mi imaginación, recordé, escuché palabras que no quiero volver a oír, soporté decisiones que aún hoy no llego a comprender, pensé en muchos de los que hoy me acompañan y, finalmente, me pregunté por qué? Hoy, después de 365 pasos, tengo la respuesta: Por ustedes!

Hugo Accardi



"Because of you"

365 steps separate me from that morning in which I decided to take on a new path. I remember vividly my uncertainty added to the lack of experience I had with a moment like that. What is Twitter? I asked more than once and the answers did not satisfy me, evidently it was a world into which people join with purpose and I could not find mine. I started by leaving fraises that have already been in my interior. Do you remember “only having the eyes wide open we take notice of the immensity that surrounds us, and unfortunately we insist on keeping them closed”? well, this is the message that accompanies me since this first step and was the one that allowed me to create this blog and express in it the music generated in my heart. There I tried to learn how to live, I looked for the woman of my dreams and desperately asked for a genie, I returned to my childhood, lost, gained and kept on walking, I confessed, emptied my bag pack, learned to appreciate love more, had reunions, started again, and when I was drifted away, a simple call gave me back my wings. I kept waiting, said good bye to Romina, pampered Carlin, Lola and Benjamin. I revived, missed, got to know beautiful places and without traveling in them they remain vivid in my imagination, I remembered, heard words I don’t want to hear again, supported decisions that even today I do not understand, thought a lot about those how accompany me and , finally, I asked myself Why? Today, after the 365 steps, I have the answer: Because of You!

Traducido al ingles por Tal Rosenzweig (@SuenoAzul)



"Por vocês"

365 passos me separam daquela manhã em que eu decidi transitar por um novo caminho. Eu lembro como se fosse hoje, a minha desconfiança somada a grande inexperiência deste momento. O que é o twitter? Perguntei-me mais de uma vez e as respostas não me conformavam, evidentemente era um mundo ao qual se ingressava com alguma finalidade e eu não encontrava a minha. Comecei deixando frases que já estavam incorporadas no meu interior. Lembram-se de: “só tendo os olhos bem abertos é que nos damos conta da imensidão que nos rodeia, é triste que insistamos em continuar com eles fechados” bom essa é a mensagem que me acompanha desde aquele primeiro passo e foi ela que me permitiu dar vida ao blog e expressar nele a musica que surgia do meu coração. Ali tratei de aprender a viver, busquei a mulher dos meus sonhos e pedi à gritos, regressei a minha infância, perdi, ganhei e segui caminhando, me confessei, esvaziei a mochila, aprendi a dar mais valor ao amor, tive reencontros, comecei de novo, e quando fiquei novamente à deriva, uma simples ligação me devolveu os remos. Segui esperando, me despedi de Romina, mimei a Carlin a Lola e a Benjamin. Renasci, senti falta, conheci lugares bonitos e os que sem conhecê-los seguem vivos na minha imaginação, recordei, escutei palavras que não quero ouvir de novo. Suportei decisões que ainda não compreendo, pensei em muitos os que hoje me acompanham e finalmente me perguntei: por quê? Hoje depois de 365 passos tenho a resposta: Por vocês!!!

Traducido al portugués por Lívia Maria Guedes (@LiviaMaria77)




"Per vosaltres"

365 passos em separen des d'aquell matí en què vaig decidir transitar un nou camí. Recordo vivament la meva incertesa sumada a la gran inexperiència d'aquell moment. Què és twitter? Vaig preguntar més d'una vegada i les respostes no em conformaven, evidentment era un món al qual s'ingressava amb alguna finalitat i no trobava la meva. Vaig començar deixant frases que ja estaven incorporades en el meu interior. Es recorden de "només tenint els ulls ben oberts ens adonem de la immensitat que ens envolta, llàstima que ens obstinem en mantenir-los tancats"? Bé, aquest és el missatge que m'acompanya des d'aquell primer pas i va ser el que em va permetre donar-li vida al blog i expressar-hi la música sorgida des del meu cor. Allà vaig tractar d'aprendre a viure, vaig buscar a la dona dels meus somnis i vaig demanar a crits un geni, vaig tornar a la meva infància, vaig perdre, vaig guanyar i vaig seguir caminant, em vaig confessar, vaig buidar la motxilla, vaig aprendre a valorar més l'amor, vaig tenir retrobaments, vaig tornar a començar i, quan vaig quedar novament a la deriva, un simple anomenat em va tornar els rems. Vaig seguir esperant, vaig acomiadar a la Romina, vaig mimar el Carlín, a la Lola i el Benjamí. Vaig renaixer, estranyar, vaig conèixer llocs bonics i els que sense recórrer segueixen vius en la meva imaginació, vaig recordar, vaig escoltar paraules que no vull tornar a sentir, suportar decisions que encara avui no arribo a comprendre, vaig pensar en molts dels que avui m'acompanyen i, finalment, em vaig preguntar per què? Avui, després de 365 passos, tinc la resposta: Per vosaltres!

Traducido al catalán por Verónica Quero (@veroqt)



"Per voi"

365 passi mi separano da quella mattina nella quale decisi di percorrere una nuova strada. Ricordo vivamente la mia incertezza associata alla grande inesperienza di quel momento. Cos’è twitter? Chiesi diverse volte e le risposte non mi erano di conforto, evidentemente era un mondo nel quale si entrava con uno scopo ed io non riuscivo a trovare il mio. Cominciai a rilasciare delle dichiarazioni che già si trovavano incorporate dentro di me. Vi ricordate di “solo tenendo gli occhi ben spalancati ci rendiamo conto dell’immensità che ci circonda, peccato che ci ostiniamo a tenerli chiusi"? bene, questo è il messaggio che mi accompagna da quel primo passo e fu proprio quello che mi permise di dar vita al blog e di esporre in esso la musica che proviene dal mio cuore. Da quel momento provai ad imparare a vivere, cercai la donna dei miei sogni e chiesi a gran voce un genio, tornai alla mia infanzia, persi, vinsi e continuai a camminare, mi confessai, svuotai la borsa, imparai a dar più valore all’amore, ebbi incontri, ricomincia e, quando rimasi nuovamente alla deriva, una semplice chiamata mi ridiede i remi. Continuai a sperare, diedi addio a Romina, coccolai Carlin, Lola, Benjamin. Rinacqui, sentii la mancanza, conobbi luoghi bellissimi i quali anche senza percorrerli restano vivi nella mia immaginazione, ricordai, ascoltai parole che mai più desidero sentire, sopportai decisioni che ancor oggi non riesco a comprendere, pensai a molti di coloro che oggi mi accompagnano e, infine, mi domandai perché? Oggi, dopo 365 passi, ho la risposta: Per voi!

Traducido al italiano por Irena Tettamanti (@iretettamanti)



"Pour vous"

365 pas me séparent de ce matin où j'ai décidé de traverser un nouveau chemin. Je rappelle vivement mon incertitude additionnée à la grande inexpérience de ce moment. Qu'est-ce que twitter? Ai-je demandé plus d'une fois et les réponses ne me conformaient pas, c'était évidemment un monde auquel on entrait avec un but précis et je ne trouvais pas le mien. J'ai commencé par laisser des phrases qui étaient déjà incorporées dans mon intérieur. Vous souvenez-vous de "seulement en ayant les yeux bien ouverts nous nous rendons compte de l'immensité qui nous entoure, dommage que nous nous obstinons à les maintenir fermés" ? Bon, c'est le message qui m'accompagne depuis ce premier pas et c'a été celui qui m'a permis de donner une vie au blog et d'y exprimer la musique surgissant de mon cœur. Ici j'ai essayé d'apprendre à vivre, j’ai cherché la femme de mes rêves et j’ai demandé à grands cris un génie, je suis revenu à mon enfance, j’ai perdu, j’ai gagné et j’ai continué de marcher, je me suis confessé, j’ai vidé le sac à dos, j’ai appris à donner plus de valeur à l'amour, j’ai eu des retrouvailles, j’ai recommencé et, quand je suis à nouveau resté à la dérive, un simple appel m'a rendu les rames. J'ai continué d'attendre, j’ai fait mes adieux à Romina, j’ai gâté Carlín, Lola et Benjamin. J'ai eu une renaissance, on m’a manqué, j’ai connu de beaux endroits et ceux qui sans les parcourir restent vivants dans mon imagination, je me suis souvenu, j’ai écouté des mots que je ne veux pas recommencer à entendre, j’ai supporté des décisions qu’encore aujourd'hui je n’arrive pas à comprendre, j’ai pensé à beaucoup de ceux qu'aujourd'hui m'accompagnent et, finalement, je me suis demandé pourquoi ? Aujourd'hui, après 365 pas, j'ai la réponse: Pour vous!

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)



"Заради вас!"

365 чекори ме одделуваат од тоа утро кога одлучив да се упатам по нов пат. Живо се сеќавам на мојата несигурност заедно со големото неискуство во тој момент. Што е Твитер? – прашав повеќе пати, а одговорите не ме задоволуваа, очигледно тоа беше свет во кој се влегуваше со некоја цел, а јас не можев да ја најдам мојата. Почнав оставајќи фрази што веќе беа сместени во мене. Се сеќавате на „само со добро отворени очи можеме да ја видиме бескрајноста што не опкружува, штета што настојуваме да ги задржиме затворени“? добро, ова е пораката што ме придружува од првиот чекор и што ми дозволи да му дадам живот на блогот и во него да ја изразам музиката што доаѓа од моето срце. Таму се обидов да научам да живеам, ја барав жената од моите соништа и викајќи побарав еден гениј, се вратив во детството, изгубив, добив и продолжив да чекорам, се исповедав, го испразнив ранецот, научив повеќе да ја ценам љубовта, имав повторни средби, повторно почнав и, кога одново останав превртен, еден едноставен повик ми ги врати веслата. Продолжив да чекам, се опростив од Ромина, го погалив Карлин, Лола и Бенхамин. Се преродив, ми недостигаше, запознав прекрасни места и тие што без да ги поминуваат, продолжуваат да живеат во мојата имагинација, се сеќавав, слушав зборови што не сакам да ги слушнам повторно, издржав одлуки што сеуште дури и денес не ги разбирам, мислев на многу од тие што денес ме придружуваат и на крај се запрашав зошто? Денес, после 365 чекори, го имам одговорот: Заради вас!

Traducido al macedonio por Arso Risteski (@arso_r)



"Zbog vas"

365 koraka me dele od onog jutra kada sam odlučio da krenem na novi put. Sećam se živopisno moje sumnje spojene sa velikim neiskustvom tog trenutka. Šta je twitter? Postavio sam to pitanje više puta ali me odgovori nisu zadovoljavali, verovatno je to bio svet u koji se ulazilo sa izvesnim ciljem ali nisam pronalazio svoj. Započeo sam ostavljajući fraze koje su bile deo mene. Sećate li se one “samo širom otvorenih očiju shvatićemo koliko je svet veliki, šteta što insistiramo na zatvorenim očima”? Dobro, ovo je poruka koja me prati od tog prvog koraka i upravo zahvaljujući njoj sam dao život blogu u kojem iskazujem muziku koja dolazi iz mog srca. U njemu sam pokušao da naučim da živim, tražio sam ženu svojih snova, pitao uz povik za genija, vratio sam se u svoje detinjstvo, izgubio sam, pobedio i nastavio da hodam, ispovedio sam se, ispraznio ranac, naučio sam da vrednujem više ljubav, imao sam susrete, počeo sam sve ispočetka i kada me je struja prevrnula, jedan poziv vratio mi je vesla. Nastavio sam hodam nadajući se, oprostio sam se od Romine, pozdravio sam se sa Carlinom, Lolom i Benjaminom. Ponovo sam se rodio, osetio sam nostalgiju, upoznao sam prelepa mesta kojima nisam prošetao ali koja i dalje žive u mojim mislima, sećao sam se, slušao sam reči koje ne želim više da čujem, izdržao sam odluke koje još uvek ne mogu da razumem, mislio sam na mnoge koji me i danas prate i, konačno, pitao sam se zašto? Danas, posle 365 koraka, imam odgovor: Zbog vas!

Traducido al serbio por Emina Ristovic (@emyristovic)



"בגללכם"

365 צעדים מפרידים ביני לבין הבוקר ההוא בו החלטתי להתחיל בדרך חדשה. אני זוכר בברור את חוסר הבטחון שלי בנוסף לחוסר הניסיון שהיו לי עם רגעים כאלה. מה זה טוויטר? אני שאלתי יותר מפעם אחת והתשובות לא סיפקו אותי, זה היה עולם אליו אנשים מצטרפים עם מטרה ואני לא יכולתי למצוא את שלי. אני התחלתי בהשארת משפטים שכבר היו בתוכי. אתם זוכרים את: "רק עם העיניים פתוחות לרווחה אפשר להבחין בכל העוצמה שיש סביבנו, וחבל שאנו מתעקשים להשאיר אותן עצומות"? טוב, זה המסר שמלווה אותי מאז הצעד הראשון והיה זה שאפשר לי ליצור את הבלוג ולהביע בו את המוזיקה שמגיעה מהלב שלי. שם ניסיתי ללמוד לחיות, חיפשתי את אשת חלומותיי ונואשות ביקשתי ג'יני, חזרתי לילדות שלי, הפסדתי, הרווחתי והמשכתי ללכת, הודתי, רוקנתי את תיק הגב שלי, למדתי להעריך יותר את האהבה, הייתי נוכח במפגשים מחודשים, התחלתי מחדש, וכאשר נסחפתי לשוליים, קריאה פשוטה נתנה לי את הכנפיים שלי חזרה. המשכתי לחכות, נפרדתי מרומינה, פינקתי את קרלין, לולה ובנימין. נולדתי מחדש, התגעגתי, הכרתי מקומות מדהימים שבלי לבקר בהם אני רואה אותם בדימיוני, זכרתי, שמעתי מילים שאני לא רוצה לשמוע יותר, תמכתי בהחלטות שאפילו היום אני לא מבין, חשבתי הרבה על אלו שמלווים אותי ולבסוף שאלתי את עצמי למה? היום, אחרי 365 צעדים, יש לי את התשובה: בגללכם!

Traducido al hebreo por Tal Rosenzweig (@SuenoAzul)

jueves, 4 de agosto de 2011

POR QUÉ?

"Por qué?"

Me pregunto por qué volviste a herirme? Mi cabeza se llena de respuestas, ninguna me conforma, cada una de ellas trata de suavizar esta nueva pérdida pero no logran su cometido. He remado con todas mis fuerzas, me preparé como nunca para llegar a esos pequeños brazos que sé me estaban esperando y otra vez encallé. Sólo me queda el consuelo de haber actuado, de haberme expuesto con mis miserias a cuestas para llegar a vos. Lo intenté y seguramente volveré a intentarlo. Se puede obtener lo buscado o perderlo, siempre dependerá de nosotros, pero cuando uno vence sus dudas, toma una decisión y la mantiene hasta el final, aunque su resultado no fuera el esperado, queda la entereza de quien luchó por conseguirlo. Hoy, con el desgarro a flor de piel, me hubiese gustado haber tenido la capacidad suficiente para ingresar a tus oscuros pensamientos y llenarlos de luz, de manera que pudieses encontrar el camino que te condujera hacia mi. Tal vez el tiempo me dé la fórmula y logre transformarlos, sólo resta esperar y no abandonar la perseverancia, aunque las heridas en mi alma tarden en cicatrizar.

Hugo Accardi



"Perché?"

Mi domando perché sei tornata a ferirmi? La mia testa è piena di risposte, ma neanche una di queste mi soddisfa. Ognuna di loro cerca di ammorbidire questa nuova perdita però non ci riesce. Ho remato tutte le mie forze, mi sono preparato per arrivare a queste piccole braccia che mi stavano aspettando e di nuovo sono caduto a terra. Solo mi resta il conforto di aver agito, di essermi esposto davanti a queste con le mie disgrazie per arrivare a te. Ho provato a farlo e sicuramente ci riproverò. Si può ottenere quello che si cerca o si perde, sempre dipende da noi stessi, però quando uno vince i propri dubbi, prende una decisione e la mantiene fino alla fine. E anche se il risultato non fosse quello sperato, quello che resta è l’integrità di quella persona che ha combattuto per ottenerlo. Oggi, con una lacrima sulla pelle, mi sarebbe piaciuto se avessi avuto la capacità a sufficienza per accedere ai tuoi oscuri pensieri e farli diventare luce in tale modo che tu avessi potuto incontrare il cammino che ti avrebbe portato verso di me. Chissà, forse il tempo mi darà una formula che mi permetterà di trasformarli, ma affinché questo succeda, non mi resta che aspettare e non perdere la perseveranza, anche se le ferite sulla mia anima tardassero a cicatrizzare.

Traducido al italiano por Emina Ristovic (@emyristovic)



"Pourquoi?"

Je me demande pourquoi as-tu recommencé à me blesser? Ma tête se rempli de réponses, aucune ne me conforme, chacune d’elles essaye d’adoucir cette nouvelle perte mais ne remplissent pas leur rôle. J’ai ramé de toutes mes forces, je me suis préparé comme jamais à recevoir ces petits bras qui, je le sais, m’attendaient et encore une fois j’ai échoué. Il me reste seulement la consolation d’avoir agi, de mettre exposé avec mes misères sur le dos pour arriver à toi. J’ai essayé et j’essayerai sûrement à nouveau. On peut obtenir ce que l’on cherche ou bien le perdre, cela dépendra toujours de nous, mais quand quelqu'un vainc ses doutes, prend une décision y la maintient jusqu’à la fin, bien que le résultat ne soit celui attendu il reste l’intégrité de celui qui a lutté pour l’obtenir. Aujourd’hui, avec la déchirure à fleur de peau, j’aurais aimé avoir eu la capacité suffisante d’entrer dans tes pensées obscures et les remplir de lumière, de manière à ce que tu puisses trouver le chemin qui te conduirait vers moi. Peut-être le temps me donne la formule et réussisse à les transformer, il ne reste qu’à attendre et ne pas abandonner la persévérance, bien que les blessures de mon âme tardent à cicatriser.

Traducido al francés por María Salhi (@lamaroqui)



"Por quê?"

Me pergunto por quê você voltou a me machucar? Minha cabeça se enche de respostas, nenhuma me conforta, cada uma delas trata de suavizar esta nova perda mas não atinge o seu objetivo. Remei com todas as minhas forças,me preparei como nunca para chegar a esses pequenos braços que me estavam esperando e outra vez encalhei. Só me resta o consolo de ter atuado, de ter me exposto com minhas misérias as custas de chegar até a você. Tentei e tenho certeza que voltarei a tentar. Podemos obter o que é buscado ou perde-lo, sempre dependerá de nós mesmos, mas quando um vence as dúvidas, toma uma decisão e a mantém até o final, mesmo que o resultado não fosse o esperado fica o interesse de quem lutou para conseguir-lo. Hoje, com a lágrima da flor de pele, eu teria gostado de ter capacidade suficiente para ingressar a seus pensamentos escuros e enche-los de luz, de maneira com que pudesse encontrar o caminho que te conduziria a mim. Talvez o tempo me de a formula e consiga transformá-los, só resta esperar e abandonar a perseverança, mesmo que as feridas em minha alma demorem para cicatrizar.

Traducido al portugués por Mariana Mortani (@MMortani)




"Зошто?"

Се прашувам зошто повторно ме повреди? Главата ми се полни со одговори, со ниеден не се задоволувам, секој од нив се обидува да ја ублажи оваа нова загуба но не успеваат да го направат своето. Веслав со сите мои сили, се подготвив како никогаш за да стигнам до тие мали раце што ме чекаа и повторно заглавив. Ми останува само утехата дека дејствував, дека се изложив со моите неуспеси само за да стигнам до тебе. Се обидов и сигурно повторно ќе се обидам. Може да се добие бараното или да се изгуби, секогаш ќе зависи од нас, но кога еден ги победува своите сомнежи, донесува одлука и ја задржува до крајот, иако неговиот резултат не би бил очекуваниот, останува интегритетот на тој што се борел за да го добие. Денес, со солза на површината би ми се допаѓало да имам доволно капацитет за да се внесам во твоите темни мисли и да ги исполнам со светлина, на начин на кој што ќе можеш да го најдеш патот што ќе те води кон мене. Можеби времето ќе ми ја даде формулата и ќе успеам да ве променам, останува само да чекаме и да не ја оставиме упорноста, иако раните во мојата душа закаснуваат со заздравувањето.

Traducido al macedonio por Arso Risteki (@arso_r)




"Zašto?"

Pitam se zašto si se vratila da me povrediš? Glava mi je puna odgovora, nijedan me ne zadovoljava, svaki od njih pokušava da ublaži ovaj novi gubitak ali ne uspeva u tome. Skupio sam svu svoju snagu, spremio sam se kao nikada do sada da bih stigao do tih malih ruku za koje znam da su me čekale i ponovo sam se zaglavio. Jedino me teši da sam učinio sve što sam mogao, da sam se izložio svojim neuspesima samo da bih došao do tebe. Pokušao sam i pokušaću sigurno ponovo. Može da se dobije ili izgubi ono što se traži, to će uvek zavisiti od nas samih. Ali kad neko od nas pobedi svoje sumnje , donese odluku drži se nje do samog kraja, iako rezultat nije onaj očekivan ostaje saznanje o onom koji se borio da dostigne svoj cilj. Danas, sa suzom na površini kože, dopalo bi mi se da sam imao dovoljno mogućnosti da uđem u tvoje tamne misli i da ih ispunim svetlošću, tako da si mogla da pronađeš put koji bi te odveo ka meni. Možda će mi vreme dati formulu pomoću koje ću promeniti sve, za sada mi ostaje samo da čekam i da budem uporan, iako će potrajati dok zarastu sve rane na mojoj duši.

Traducido al serbio por Emina Ristovic (@emyristovic)