¡Bienvenidos!

¡Bienvenidos!

domingo, 31 de octubre de 2010

AUSENCIA

"Ausencia"

Qué nos pasa después de una gran pérdida? Qué ocurre cuando nos damos cuenta del repentino vacío? En lo personal, imaginé una escalera en la que, estando en el último peldaño, desaparecieron los escalones en un abrir y cerrar de ojos. El golpe fue inevitablemente doloroso. Y después qué? Levantarse y entender que, en adelante, sólo serán dos ojos los que percibirán lugares comunes; que los paisajes habituales comenzarán a resultar extraños y aquellos que ayer eran extraños probablemente pasarán a ser habituales; que caminar sin tomarse de la mano que nos daba el sostén a cada paso nos obligará a volver a aprender a caminar; que nuestras preguntas se convertirán en superfluas cuando la respuesta de quien acostumbrábamos a recibirlas ya no llega a nuestros oídos. Tantas situaciones empezarán a ser distintas! Pero hay que seguir, nuestras raíces nos exigen seguir, la memoria de quien se adelantó en el viaje nos exige seguir. Y acá estamos, recomponiendo nuestro espíritu abatido por la ausencia y avanzando. Y en ese avanzar, debemos tener la claridad suficiente para analizar si quienes nos rodean lo hacen para acompañarnos en el dolor o para beneficiarse con la debilidad transitoria que nos embarga. Podremos con todo? Sabremos elegir el nuevo camino? Más y más interrogantes que únicamente el tiempo será quien entregue las respuestas y con ellas poder ver los verdaderos rostros del cinismo y la comprensión. Sólo resta esperar, todo llega.

Hugo Accardi



"Assenza"

Cosa ci capita dopo una gran perdita? Cosa succede quando ci rendiamo conto dell’improvviso vuoto? Personalmente, ho immaginato una scala dalla quale stando sull’ultimo scalino, sparissero i passi in un batter d’occhio. Il colpo è stato inevitabilmente doloroso. E dopo? Alzarsi e capire che, in seguito, saranno solo due gli occhi che si accorgeranno del luoghi comuni, che i paesaggi abituali cominceranno a risultare estranei e quelli che una volta erano estranei probabilmente passeranno ad essere abituali, che camminare senza prendersi la prenderci la mano che ci sosteneva ad ogni passo, ci obbligherà ad imparare nuovamente a camminare, che le nostre domande risulteranno superflue quando non giungeranno più risposte da chi eravamo abituati a riceverle. Tante situazioni cominceranno ad essere diverse! Però bisogna continuare, le nostre radici esigono che continuiamo, la memoria di colui che ci precedette nel viaggio esige che continuiamo. E qui stiamo, ricomponendo il nostro spirito distrutto dall’assenza e proseguendo. E in quel proseguire dobbiamo possedere la necessaria chiarezza per giudicare se quelli che ci circondano lo fanno per accompagnarci nel nostro dolore o per beneficiare della temporanea debolezza che ci affligge. Reggeremo il tutto? Sapremo scegliere un nuovo percorso? Sempre più domande alle quali solo il tempo saprà dare risposte e con esse si potranno vedere le vere facce del cinismo e della comprensione. Resta solo da attendere, tutto giunge.

Traducido al italiano por Irena Tettamanti (@iretettamanti)



"Ausência"

O que nos passa depois de uma grande perda? Que acontece quando nos damos conta do súbito vazio? Pessoalmente, imaginei uma escada na qual, estando no último degrau, desaparecerão os passos em um piscar de olhos. O golpe foi inevitavelmente doloroso. E depois o que? Se levantar e entender que, mais pra frente, só serão os olhos que perceberão lugares comuns. Que as paisagens habituais começarão a resultar saudade e aqueles que ontem eram saudade provavelmente passarão a ser habituais; que caminhar sem dar as mãos a quem nos dava apoio a cada passo, nos obrigará a voltar a aprender a caminhar; que nossas perguntar se transformar em supérfluas quando a resposta de quem acostumávamos as receber já não chega os nossos ouvidos. Tantas situações começaram a ser diferentes! Mas temos que seguir, nossas raízes nos exigem seguir, a memória de quem se adiantou na viagem nos exige seguir. E aqui estamos, recompondo nosso espírito abatido pela ausência e avançando. E nesse avanço, devemos ter a claridade suficiente para analisar se quem nos rodeia o fazem para nos acompanhar na dor ou para se beneficiar com a debilidade transitória que nos envolve. Poderemos com tudo? Saberemos escolher o novo caminho? Mais e mais curiosos que unicamente com o tempo serão quem entrega as respostas e com elas pode ver as verdadeiras faces do cinismo e a compreensão. Só resta esperar, tudo chega.

Traducido al portugués por Mariana Mortani (@MMortani)



"Absence"

Que nous arrive-t-il après une grande perte ? Qu'est-ce qui arrive quand nous nous rendons compte du vide subit ? Dans le personnel, j'ai imaginé un escalier dans lequel, en étant sur la dernière marche, les échelons ont disparu en un clin d'œil. Le coup a inévitablement été douloureux. Et après que ? Se lever et comprendre que, à partir de maintenant, ce seront seulement deux yeux ceux qui percevront des lieux communs; que les paysages habituels commenceront à sembler étrangers et ceux qui étaient hier étrangers passeront à être probablement habituels; que marcher sans être pris par la main qui nous donnait le soutien à chaque pas, nous obligera à recommencer à apprendre à marcher; que nos questions deviendront superflues quand la réponse de celui que nous habituions à les recevoir n'arrive plus à nos oreilles. Tant de situations commenceront à être différentes! Mais il faut continuer, nos racines nous exigent à continuer, la mémoire de celui qui s'est avancé dans le voyage nous exige à continuer. Et nous sommes là, recomposant notre esprit abattu par l'absence et avançant. Et dans cette avancé, nous devons avoir la clarté suffisante pour analyser si ceux qui nous entourent le font pour nous accompagner dans la douleur ou pour bénéficier de la faiblesse transitoire que nous gêne. Pourrons-nous avec tout ? Saurons-nous choisir le nouveau chemin ? Plus et plus de questions qu'uniquement le temps sera celui qui livre les réponses et avec celles-ci pouvoir voir les vrais visages du cynisme et de la compréhension. Il ne reste qu’à attendre, tout arrive.

Traducido al francés por Maria Salhi (@lamaroqui)




"Отсуство"

Што се случува со нас по голема загуба? Што се случува кога ќе ја сфатиме ненадејната празнина? Лично, замислив еден скали на кои, на последното скалило, чекорите исчезнуваат во еден момент. Ударот беше неизбежно болен. И потоа што? Станување и разбирање дека од сега па натаму, ќе има само две очи кои ќе го забележуваат вообичаените места, дека вообичаените пејзажи ќе започнат да бидат чудни и оние кои вчера биле странци веројатно ќе постанат вообичаени, дека чекорење без држење на раце кое ни дава поддршка на секој чекор, ќе тера да научиме да одиме повторно, дека нашите прашања ќе станат непотребни кога одговорот од оние кои бевме навикнати да ги примаме не го слушнеме. Толку многу ситуации ќе постанат различни! Но, мора да се продолжи, нашите корени бараат од нас да продолжиме, сеќавањето на оние кои напредуваа во ова патување бара од нас да продолжиме. И еве сме, обновувајќи го нашиот дух поразен од отсуството и напредокот. И во тој напредок, ние треба да бидеме доволно трезвени за да анализираме дали оние кои не опкружуваат го прават тоа за да не придружуваат во нашата болка или за да ја искористат преодната слабост која не потиснува. Дали ќе можеме со сето тоа? Дали ќе знеме да го избереме новиот пат? Се повеќе и повеќе прашања на кои само времето ќе даде одговори и со нив ќе можеме да ги видиме вистинските лица на цинизмот и разбирањето. Единственото нешто што останува е да почекаме, се доаѓа.



"Absence"

What happens to us after a great loss? What occurs when we realize the sudden emptiness? Personally, I imagined a stairway in which, being in the last step, the steps disappeared in the blink of an eye. The blow was inevitably painful. And then what? Getting up and understanding that, from now on, there will be only two eyes that will perceive the common places; that the usual landscapes will start to be strange and those who yesterday were strangers will probably pass to be habitual; that walking without holding hands giving us the support at every step, will force us to learn to walk again; that our questions will become unnecessary when the answer from whom we were used to receive them no longer reaches our ears. So many situations will start to be different! But one must continue, our roots require us to keep going, the memory of those who came forward in the journey requires us to continue. And here we are, recomposing our spirit crushed by the absence and progressing. And, in that advance, we should have the sufficient clarity to analyze if those who surround us do it to accompany us it in the pain or to be benefited with the transient weakness that overwhelms us. Will we be able to deal with it all? Will we know to choose the new path? More and more questions that only time will provide the answers and with them be able to see the true faces of cynicism and comprehension. It only remains to wait, everything comes.

Traducido al macedonio y al inglés por Jovanka Chikova (@yoyo_jj)con la colaboración de Ana Laura Santamaría (@annastm)

118 comentarios:

  1. Me encanto hugo eres lo mejor eres un GENIO

    ResponderEliminar
  2. sos muy bueno hugo me haces reflexionar con cada letra q escribis SOS UN GRANDE HUG!=)

    ResponderEliminar
  3. La verdad, me encanta todo lo que escribis. Y no tengo palabras. Sos un idolo Hugo, tenes algun libro?

    ResponderEliminar
  4. lindas palabras, no tengo mas que decir siempre genial un abrazo nos seguimos por twitter
    @nape_23

    ResponderEliminar
  5. Se me cayó una lágrima, lo jurop, escribís taan bien, transmitis eso que todos sentimos! GENIO!, te quiero Hugo! ♥ @sabricarosiniti :)

    ResponderEliminar
  6. Sé qué te inspiró este post....Sólo el tiempo dirá, es quien "acomoda" las cosas...

    ResponderEliminar
  7. gracias hugo x todo lo q escribis, una vez mas me re identifique con lo q decis...mi primo se adelanto en este viaje, y me sigo peguntando si podre seguir, con estas palabras q esccribiste siento q a pesar de todo si podre.Simpemente decirte q sos un genioooo y gracias! @LuuMza_CA (fiel huguidora jeje)

    ResponderEliminar
  8. sos muy bueno hugo ... la vedad me encanta lo que escribis .. lo haces muy bien! besos

    ResponderEliminar
  9. Hugo la verdad qe cada palabra tuya me toca el alma, es verdad qe cuando nos pasa algo asi no encontramos respuestas o tal vez si pero son tantas las preguntas qe tenemos qe no encontramos una respusta a tanto dolor, pero la vida y los qe nos rodean no nos sueltan nunca la mano y es asi cando tomamos la decision de seguir adelante por miles de razones, y en especial por nosotros mismos qe es la razon mas linda e importante,te qiiero un beso grande,tu hija twittera!☺ Caro

    ResponderEliminar
  10. Que lindo, que cierto... me haces poner la piel de pollo. Comentaria cada frase que pusiste, pero seria demasiada extensa.
    Me quedo con aquella que habla del "acostumbrarse" a no recibir la respuesta de aquel que esperamos; y pienso que cada ausencia fuerte que nos duele en el alma , es de aquellas personas que ya están dentro nuestro, y por lo tanto ya sabemos que contestaran, pero nos da seguridad preguntárselo. Entonces se trata de fortalecer la propia seguridad y confiar en aquel realmente me aconsejaría eso que pienso.
    Y Si también quiero agregar a :Podremos con todo? que la clave esta en entender que no podemos con todo, pero que tenemos que poder con aquello que implique seguir adelante, y tambien dejarnos ayudar, capacidad que muy pocos tienen.

    Gracias Hugo por tus lindas palabras

    ResponderEliminar
  11. sos un genio huguito :D
    me encanta todo lo que escribis.
    AgusColobraro :D

    ResponderEliminar
  12. Muy emocionantes tus palabras, me llegaron al alma como todas.
    La ausencia de alguien es muy dolorosa como dices, pero hay que buscar fuerzas de algún lugar...eso si después de desahogarnos y de llorar, en lo personal, cuando lloro siento que se me descarga un gran peso es la manera de expresar mi dolor y de no guardarme nada que más adelante no me permita avanzar, con el pasar del tiempo sólo quedan los momentos felices, esos que nos ayudan a reconfortarnos y a levantarnos, aunque este la AUSENCIA FÍSICA, todos sentimos que esas personas estan con nosotros y que todos los momentos vividos nos fortalecen al alma!!! :`)

    ResponderEliminar
  13. es hermoso lo ke escribiste, te felicito y grax por tan lindas palabras que nos lleguan a todos,, espero no dejes de hacerlo ya que almenos ami me hace muy bn leer lo ke escribis,,

    un besito...

    Mik...

    ResponderEliminar
  14. HOLAAA! soy MADELINE!... me mataste con esto, si solo supieras lo importate que fueron estas palabras para mi... solo diré GRACIAS, Gracias porque justo en este momento tengo sensaciones y sentimientos que no puedo controlar ni saber el por qué. Hace 3 años perdí a mi mejor amiga, de la manera mas tonta posible y me puse tan mal, ella era todo, haciamos todo juntas, era mi hermana y no supe como aceptar su partida, comenzé a lastimarme a mi misma tanto fisica como psicologicamente, y un día no pude mas y exploté que mi familia sufría con verme tan mal, y creo q el ver sufrir a mi familia por mí me despertó de ese transe. Hoy ya lo acepto, pero no dejo de extrañarla, el 6 de Nov cumple 4 años de su partida en estos días suelo estar bastante deprimida. Ahora mi mamá tiene una enfermedad MUY GRAVE y tengo un miedo ENORME de que tome el mismo camino que mi amiga, no te imaginas lo que significa para mi leerte y ESTAS PALABRAS HUGO ME LLEGARON ENORMEMENTE!!!
    Lo escribiré en mi cuaderno de notas, donde te dije que tengo uno con tus mejores escritos!

    ResponderEliminar
  15. La verdad que cada día me sorprendes más, es escriincreible como llega todo lo que escribis huguito, y es verdad porque cuando tenemos una ausencia asi, nos sentimos abatidos, solos, perdidos y nos cuesta seguir pero hay que sacar fuerzas de donde sea y continuar no solos por los demás, sino por uno mismo, porque en la vida hay que aprender a superar los obstaculos y saber sobrellevar situaciones de dolor, aunque es dificil se puede, si tenes en quien apoyarte. Por eso siempre digo que hay que vivir cada dia como si fuese el último y disfrutar de la vida a pleno ! Gracias por compartir tus sentimientos y ayudarme a entender siempre muchas cosas de la vida. Te quiero y espero poder conocer pronto a esa persona que intentar ser mejor y superarse a si mismo cada dia. Tu editora ... Anto

    ResponderEliminar
  16. es exactamente eso lo que se siente ante una gran perdida, hermoso el texto hugo.

    ResponderEliminar
  17. Desdemuylejoss.. Naroa31 de octubre de 2010, 17:15

    Hugo me hicistes retroceder al año 96 .. cuando yo tan solo tenia 11 años. El verano del 96 sufri la mayor perdida que podia sufrir una niña de esa edad.. Pero bueno miremos para adelante y no para atras. El recuerdo es lo unico bonito que deja una perdida !
    Beso Hugo
    Desdemuylejoss .. Naroa

    ResponderEliminar
  18. Aunque uno acepta la pérdida o, mejor dicho, acepta que el fin de una persona es la muerte, siempre duele.
    Duele en el momento, duele después, duele imaginar qué hará uno con el paso de los días, con el paso del tiempo. Al principio, se siente acompañado por muchos amigos, familiares, compañeros... que de a poco empiezan a alejarse para no ahogar a la persona, a quien esta de duelo interno, y termina "quedando sola"; es quien tiene que enfrentar la realidad, quien tiene que enfrentar la casa vacía, la cama fría, la ropa de...
    Pero, la muerte física no es la única, sino que hay una muerte peor, la muerte psíquica, la muerte interna de una persona. Tener a alguien físicamente pero no psíquicamente, es mucho peor aún... es más doloroso, más difícil de asumir...
    Cualquier pérdida es terrible, de un conocido, de un familiar, de un amigo, hasta, en determinados casos, de un desconocido.
    La ausencia... la ausencia es terrible; antes pensabas por dos, ahora por uno; antes hacías las cosas por o para..., y ahora las haces por vos, porque el otro ya está ausente; antes ... antes ... y ahora ...
    Sin embargo, si uno quiere puede; si uno quiere salir adelante, puede. Sí, así es, aunque creamos que estamos perdidos, que no tenemos fuerzas para seguir, que estamos vencidos, derrotados, si queremos, podemos. Sólo tenemos que buscarnos una excusa para seguir adelante: por una pareja, por un hijo, por un padre, por un amigo, por un familiar, o por uno mismo...
    La ausencia no se reemplaza, nadie puede reemplazar a otro, somos únicos e irrepetibles; sólo hay que hacer que esa ausencia sea llevada de la mejor manera posible; y que esa persona que ya está ausente, siga presente en recuerdos, en risas, en alegrías y, por qué no, en alguna que otra tristeza... Es difícil, claro, pero no es imposible.

    ResponderEliminar
  19. La verdad que me encantó lo que escribiste Hugo sobre todo porque este año ha sido muy duro a nivel personal ya que me tocó sufrir la pérdida de dos seres que amé con todo mi corazón, primero mi tía y luego mi abela, la única abuela que llegue a conocer.Gracias a Dios me enseñaron a sentir lo que es tener una persona que te comprenda y que por sobre todo te consienta :) porque eran lo más, son lo más porque mientras una persona se mantenga presente en el recuerdo, no se va! estas dos personas son parte de mi, parte de mi memoria, parte de todo lo que soy, siempre me aconsejaron para que siga por un buen camino dándome tambien el ejemplo...
    Y fueron golpes muy duros porque no había sufrido una pérdida de un ser tan cercano a mi, y ya sufrir dos en menos de cinco meses la verdad que me dejó sin esperanzas de nada y cayendo casi en el resentimiento, en preguntarme día a día por qué a mi? pero el ser humano banca tantas cosas y como bien dicen lo que no te mata, te fortalece y cuán cierto es eso! siempre se aprende a seguir adelante cómo sea, y simpre con el apoyo de los seres que quedan en la tierra,taambien está esa fuerza que sentis que te tira a levantarte cada día y a tratar de recuperarte porque aquellas personas que hoy no estan te enseñaron que la vida continua, que hay que recordar los buenos momentos y sonreir aunque la vida te pegue fuerte...entonces ahí volves a ser vos mismo,pero con una madurez que solo este tipo de episodios te da, y salir adelante, en mi caso, para acompañar a mi padre, ese hombre que perdió a su hermana y a su madre y que gracias al apoyo de todos de a poco encuentra resignación...
    Como vos decís todo llega,el espíritu se cura lentamente con lágrimas de por medio porque no es nada fácil sentir que aquel abrazo que recibía al llegar a la casa de mi tía y de mi abuela, no será más que un hermoso recuerdo...
    Gracias Hugo por compartir esto con nosotros! Besos.Elisa.

    ResponderEliminar
  20. Realmente Hermoso! Te felicito Hugo!!

    ResponderEliminar
  21. Wooow!!La verdad es muuuy feo que la vida nos enfrente con esto y peor aún darnos cuenta de que si bien todo lo que esa persona nos brindó cuando estuvo presente nos va a quedar grabado, va a ser muy difícil, si no imposible, encontrar en alguien más lo que teníamos, sentíamos y vivíamos antes de que se nos fuera...pero ¿cómo darnos cuenta entre tanto dolor y confusión de quiénes son los que siempre nos van a acompañar incondicionalmente? Creo que eso sólo el paso de los días lo mostrará...El tiempo no nos ayuda a borrar la pérdida que nos toca vivir, a duras penas logra resignar ese vació que nos golpea el pecho cada vez que algo nos hace recordar!!!Sólo queda tener fuerzas y pasarlo como se pueda...
    Muy lindas las palabras Hugo, como siempre muchas gracias por dejarnos ver lo que esa mente inquieta quiere decirnos!!!Besoss.

    ResponderEliminar
  22. Hugo como siempre es muy bueno! Me gusta mucho tu manera de verlo.

    Mi manera de ver la perdida de alguien es muy metaforico tbn : lo veo como cuando caminas en un pasillo muy bien iluminado y entras en una sala oscura cerrando la puerta
    -primero lo unico q ves es oscuridad, no ves nada, todo esta negro
    -entonces te ubicas donde puedes para esperar
    -la oscuridad no se puede olvidar pero hay q acostumbrarse a ella, entonces eso, esperas a que tus ojos se acostumbren a esa oscuridad
    - y ahi cuando tus ojos se acostumbraron a la oscuridad, empiezas a ver o mejor dicho a distinguir: distinguis formas y distinguis a todas las pequenas luces q te permitten avanzar
    -esas luces son las q te muestren porfin tu lugar en esa sala oscura y el camino que te lleva a el.
    -obviamente a veces hay luces traicioneras, q solo eran reflejos d los cuales hay q mefiarse, pero enfin encontras la manera de desplazarte en este espacio q al principio podia darte miedo

    bueno como siempre eso fue mi aporte.
    sos un grande huguito, un beso enorme :)

    ResponderEliminar
  23. Hola mi PADRINO twittero, no podia como enviarte y tocarte pude! jjee!
    Bueno mi querido twittero ya te dije tenes las palabras justas tal cual fuesen las causas. Siempre ahi con tu palabras juntas, Verdaderas y sinceras! Sos una persona muy buena onda y muy alegre y eso hace convertirte en una persona especial. Mira no te conozco personalmente y lo poco que te conozco ya te adoro xq sos una persona que no hace diferencia por nada y sos mi padrino! jeje. Un beso enoorme querido ! Sabes que si en un momento necesitas algo no creo que sea yo estoy como amiga twiteera jaja Un beso querido

    ResponderEliminar
  24. escribii cualquiera tocarte y era por tocar pude enviartee

    ResponderEliminar
  25. Huguito: La verdad que cada dia me sorprendes mas con tus palabras! Este es el camino! Te quiero mucho! Nico Vazquez

    ResponderEliminar
  26. La primera vez que comento, pero tras leer tales magníficos textos, es como una obligación. Amante de la lectura como soy, sea un libro o un cortito como este, he de decir que me encantó, el vocabulario y todo, eres genial. Sigue deleitándonos, gracias!
    Un beso :)

    ResponderEliminar
  27. Creo que todosya te han dicho muchas cosas, legitimas valiosas, por mi parte me parece que esa es la clase de notas que a uno le encanta seguir...un pedazo de realidad...dicho con el corazon abierto!!!!!
    @BelloAlice

    ResponderEliminar
  28. Estimado Hugo.... hay que reconocer que en un texto breve, corto y conciso lograste despertar muchos sentimientos, no se si a los demás les paso o pasó, solo se que es muy cierto.
    Cuando una persona abandona nuestras vidas, es empezar de nuevo, no es solo no VER más a ese alguien, es no sentir, no escuchar, no disfrutar, y muchas cosas más.
    Lamentablemente la vida es así y hay que seguir adelante sin lamentar constantemente lo perdido sino que ir reconociendo lo adquirido. Y cuando alguien se va, quizas antes de lo que esperabamos, para poder seguir hay que recordar quién era esa persona y que hizo de bueno para que forme parte de nuestro círculo, día a día agradecer por haber compartido algo suyo con nosotros, pero sigue habiendo gente a nuestro al rededor que no nos va a dejar caer y por ellos hay que aprender a seguir caminando.
    NUEVAMENTE MIS FELICITACIONES! SOS INCREIBLE.

    ResponderEliminar
  29. Correción del comentario:
    "...muchos sentimientos, no se si a los demás les PASA o pasó, solo se que es muy cierto..."

    ResponderEliminar
  30. me encantoo hugo, siempre esa inspiracion tuya...felicidades, bso!

    ResponderEliminar
  31. woooooooow hugo gracias por estoo dioos me llegaron al alma las palabras de este texto no sabes cm esoo lo siento en este momento y bueno me ayuda mucho esto gracias de verdd :D

    ResponderEliminar
  32. No había leido esta entrada, el titulo me invito a leer!
    Creo que se puede sentir ausencia o vacio sin necesidad de que no este esa persona fisicamente, es decir, puedes sentir la ausencia de alguien que sigue vivo pero que ya no es parte de tu vida, porque ha decidido seguir otro camino o por cosas de la vida ya no te acompaña al caminar... Todas las ausencias duelen, por supuesto que cuando alguien muere es algo irreparable, porque sabemos que ya no va a estar más, y si sigue vivo, quien sabe, la esperanza es lo último que se pierde, tal vez el destino nos vuelva a unir a esa persona.
    Creo que lo que más duele cuando se pierde a alguien es ese vacío que deja, sobre todo si era alguien importante y fundamental para nosotros... pero como has dicho, tenemos que seguir, yo creo que somos más fuertes de lo que pensamos, que dios aprieta pero no ahoga, y que si nos pone pruebas difíciles es porque podemos soportarlo. Todo se supera, aunque no se olvida... y si algo he aprendido de tí, es que ''Todo llega''

    ResponderEliminar
  33. Me encanto como siempre lo q escribis... me quedo con una frase que talvez entre tantas palabras pasa un poco desapercibida pero me qdo con la frase "Todo llega".- Un beso grande, shei. ( @lalisuarezdedi)

    ResponderEliminar
  34. Recien lei este post y tengo que decirte que una vez mas me llego tanto al corazon lo que escribes, mientras lo leia pensaba en mi abuelo.. y en la gra falta que nos hace hace 3 años que se fue y no hay un dia que dejemos de pensar en él.
    Siempre las perdidas son dolorosas, pero tambien es cierto que esas personas que nos dejaron y que nos marcaron profundamente nos dejan lecciones de vida.

    Gracias por este pensamiento tan lindo!.

    ResponderEliminar
  35. es hermoso lo q escribis...yo he perdido 2 seres queridos muy cercanos....y solo el q pasa por esto puede entender la profundidad de este texto...del dolor q enlaza y la esperanza de ver nuevamente el sol...es dificil salir, asomar nuevamente la cabeza al mundo,...pero de a poco, con tiempo, y con la ayuda de ellos y nuestros angeles se q podemos...es una pelea diaria..de mucho esfuerzo...pero se puede salir...gracias!!!

    ResponderEliminar
  36. Una perdida siempre ha sido, es y sera dolorosa... pero la vida es asi y hay que salir adelante, porque la persona que nos dejo e hizo aparecer esa ausencia, es la primera que queria vernos bien...

    ResponderEliminar
  37. Juro que mientras lo leía se me caían las lagrimas. Es impresionante lo que llegas a transmitir a través de tus textos. Sos un genio Hugo, te lo digo siempre pero no me voy a cansar nunca de decírtelo.
    Te mando un beso grade y GRACIAS por compartir tus hermosas palabras con nosotros.

    ResponderEliminar
  38. Que lindas palabras Hugo, la verdad que sos un genio! Besos :)

    ResponderEliminar
  39. como siempre hermosas palabras las tuyas un beso hugito :D
    att lina
    @oficialLalicol

    ResponderEliminar
  40. Comencé a leer, e inmediatamente me di cuenta que ya había leído, continué, y busqué a ver si existía mi comentario. Y me encontré ahí por Octubre del año pasado. Hermoso, leí y pondría exactamente lo mismo ahora....
    Beso grande..

    @laulassalle

    ResponderEliminar
  41. COMO SIEMPRE HUGITOO me encantooo lo que pusistee que lindas cosas escribes!! como siempre me identificoo!!;)
    besos siempree con vos!!
    @lalicandeugeFC

    ResponderEliminar
  42. Si.. Podremos con todo, porque ahora nos ayuda otra fuerza desde otro lugar... doble espiritu, doble alma...
    Gracias Hugo..
    @estefa7

    ResponderEliminar
  43. Naa este me mato esta Icreible!!!Hugo siempre lo digo y no me canso eres un GENIO :) me identifico mucho con tus escritos este esta hermoso..Besos Enormes desde Chile Tu fiel Lectora siempre Apoyandote
    @andreitahhh

    ResponderEliminar
  44. Muy buena escritura!!!!!!! Me encanto la ultima frase "solo resta esperar,todo llega" besos Hugo!! @ElmundodeEush

    ResponderEliminar
  45. Si es cierto Huguito todo llega solo hay q esperar y espero q varios lean está última inspiracion q escribiste xq para varios les falta este consejito...y como dice el dicho todo tarde pero llega es decir aunq sea tarde pero llega....Besos Huguito!!!!...
    ....@Piiiliiii.....

    ResponderEliminar
  46. Hugo eso es increible! Me encantó cada armonía en cada palabra. No me imagino su dolor pero si he pasado por dolores similares. Perdí a dos de mis abuelos que eran demasiado importantes para mí y hasta hoy en día los extraño muchisimo! Gracias a Dios tengo a toda mi familia y amigos vivos y bien! Pero si esa es la vida y hay que seguir adelante y como ud dice: Sólo resta esperar, todo llega.

    Gracias por tan lindo escrito!

    Un beso,

    Caro (@carolisza_LP)

    ResponderEliminar
  47. Sólo resta esperar, todo llega.
    APRENDI QUE SIEMPRE TARDE O TEMPRANO TODO LLEGA Y QUE TODO ES CUESTION DE TIEMPO!! MUY EMOTIVO EL RELATO :( ME PEGA MUY DE CERCAAA!
    EXCELENTE COMO SIEMPRE :)
    BESOTES!
    COKIPERONA :D

    ResponderEliminar
  48. sin palabras hugo sabes que iba leyendo y me iba viendo reflejada en cada una de tus palabras. cuando pierdes a un ser querido no te explicas el por que??? el por que te tubo que pasar a vos sentís una presión en el pecho que no sabes como explicar, el miedo a no saber como lo vas a seguir afrontando, algunos lo toman con rencor, otros realizan actividades para no pensar no sentir dolor no llorar para ser fuerte para quienes tenes al lado sin saber que de una u otra forma el duelo lo vas a terminar haciendo y te pega mas fuerte que aquellas personas que no paran de llorar. después de todo el dolor que vivís ahí te toca vivir el afuera el ver caer las caretas de aquellos que tenias a tu alrededor que supuestamente te querían y iban a estar con vos en las buenas y en las malas como te lo prometieron, en ese momento cuando mas lo necesitas te das cuenta quien es quien. quien es el que vale la pena tener a tu lado y quien vale la pena alejarlo de tu lado por que son quienes hacen leña del árbol caído. que ironía que en ese momento que estas pasando te des cuenta que tan ciego estuviste durante años y en minutos recuperes la visión como si fuera por arte de magia. bueno genio la verdad solo me queda decirte gracias por que pude sacar muchas cosas que ya hace un tiempo que llevo acá adentro y poder contar lo vivido un beso grande, nuevamente y se que te lo digo siempre te admiro muchooooooo @RCFC4Ever_Arg

    ResponderEliminar
  49. Me encantoooo hugooooo !! la verdad muuy reflexionantee !! La verdad hugo tienes un don especial para escribir , las palabras fluyen y fluyen !! Felicidades como siempree amoo tus entradas :D Geniooooo !!
    @zevacha

    ResponderEliminar
  50. Que lindo lo que escribís, y que complicado ese momento. Cuando la persona con la que compartiste cosas ya no se encuentra más. Creo que todo esto en la vida nos hace más fuertes, pero espero que no me pase muy pronto por que no estoy preparada.
    Besos grandes, y sabes que estoy para lo que necesites
    Luchi (:

    ResponderEliminar
  51. Hola Hugo, q lindas palabras q llegan al alma.
    Y si hay pérdidas q son muy dolorosas pero tb es cierto q es muy bello recordar los buenos momentos, eso si sin qdarse en ellos y avanzando y mirando hacia delante, y aprovechar todo lo q aprendimos de esas personas para mejorar nosotros y enseñar a los demas (y oir sus voces contestando las preguntas como sabemos q lo harían).
    Gracias por tus palabras.
    Bss @TataHopy

    ResponderEliminar
  52. Querido Hugo, cada vez me sorprenden más tus escritos, este en particular me encantó, tiene esa nostalgia y explica tan detenidamente esas perdidas que tenemos y quedan en ausencias, hay que seguir adelante y como tu dices esperar!
    Gracias por compartir tan lindas palabras con todos nosotros! y gracias por siempre estar atento y enviarme nuevos escritos :)
    Besos desde Ecuador!
    Ruby
    @Ruby_Lanzanita

    ResponderEliminar
  53. hay este fue el que mas me gusto siento una gran ausencia que me acompaña en mi vida y es tan dificil por que el tiempo no lo alivia solo se aprende a vivir con eso gracias!! @valeramaforeve

    ResponderEliminar
  54. hola hugoo!! hermosas palabras como siempree!
    me re llega lo q escribis♥ Gracias por compartir todas estas palabras hermosas con nosotros! besos se te kiere Hugoo!



    @oviedocarolina

    ResponderEliminar
  55. Heeeeeeeeeeeeeeermoso , no hay otra palabra , me marca esto ... Qué nos pasa después de una gran pérdida? la verdad que no se, hsta el momento no he perdido a nadie importante pero si he estado a punto de perder a mi mamà... Creo que lo peor que uno puede sentir , es sentirse solo que le falte algo nos hace mas debiles ... MUY MUY LINDO besos.

    ResponderEliminar
  56. Como haces? para escribir cosas maravillosas??? me encantó!!... no encuentro palabras más que esas!! hay veces q me agarra ese vacío y me pierdo, ya que se fueron 4 personas que yo quería, mi abuelo falleció unos días antes de mi cumple de 16 :( pero bueh, el está construyendo cosas, caseras como sienpre hacia jaja :) gracias por tus hermosas palabras hugoo! un besoo!! :)

    ResponderEliminar
  57. me encanto la publicacion .. me gusto mucho ..me encanta leer lo que escribes ..siempre muy hermoso @MacaSJK

    ResponderEliminar
  58. Siempre sabes que decir yo en este momento estoy ausente u.u PERO LEER TU BLOG ME ALERA MUCHO cada palabra es maravillosa yo me identifico mucho :D
    eres un genio y para mi UN IDOLO :D
    @SpeaceCaaroo_

    ResponderEliminar
  59. Es muy lindo lo qeu escribiste, como siempre, y yo creo que uno debe seguir adelante, por uno mismo, y por aquel que se fue, por el solo sentido de que lo que no nos mata nos hace mas fuertes, de que es una piedra en el camino, a la cual debemos ser valientes y superarla.




    Rocío @CanLaliJimePoli

    ResponderEliminar
  60. que hermosa entrada! cada palabra es tan certera, eso hay que hacer seguir adelante aunque cueste.

    beso grande Hugo, que este bien

    Fabi @de_cabeza

    ResponderEliminar
  61. muyyyyyy pero muyyyy buena la publicacion me toco el alma y dejo mis emociones a flor de piel un beso hugo !!!!!! te quiero @bellualvides

    ResponderEliminar
  62. Que difícil es aprender a vivir con una persona que lo menos que querías es que se fuera de un día para el otro sin aviso, su ausencia se torna insoportable pero hay que seguir porque no toda ausencia física es ausencia, ellos están en algún lugar guiandonos y mirandonos aunque no los veamos. Un beso enorme.



    @crisanar

    ResponderEliminar
  63. Me dejaste sin palabras. Muchisimas bendiciones .Besos
    @aleja_ra126

    ResponderEliminar
  64. cada dia eres mas genio todabia! sin palabras como siempre jaja un beso enorme desde españa!
    @iraatii

    ResponderEliminar
  65. No siempre hace falta que alguien cercano a nosotros fallezca para sentir esa ausencia, ese vacío que nos deja. No hace falta.

    Yo tuve que vivirlo en mi propia piel y te aseguro que con el tiempo te haces fuerte o al menos se intenta.

    ¡Un beso Hugo!

    Vero
    @veroqt

    ResponderEliminar
  66. Gracias a dios no me ha pasado algo así,pero si me pasara no se si sería capaz de tomarlo con tanta serenidad. Muy lindas palabras, un beso.
    @LaMontserrata

    ResponderEliminar
  67. "Caminar sin tomarse de la mano que nos daba el sostén a cada paso, nos obligará a volver a aprender a caminar"

    Esta frase en especial me gusto.. Muy lindas palabras Hugo! La verdad, es un placer leer tus textos... Gracias por compartirlos! Y Feliz Dia del Amigo! :)

    Besotes ^^

    @Niny_Rivas

    ResponderEliminar
  68. Huguito ctas frases ciertas...cto nos duele esperar q cambien algunas cosas y seguimos creyendo en q pasaran! pero como vos decis hay q seguir el camino pq hay miles d puertas por abrir y no esperar q se abra una q esta cerrada!Prtetender llenar ese vacio y quizas todo el esfuerzo es en vano! M encanta como escribiis y ctas frases ciertas! besos tkm Meme

    ResponderEliminar
  69. que lindas palabras Hugo! eres un Genio Total ♥
    Sus palabras nos hacen muy bien ☺ Feliz dia del amigo ♥ @Lali_MiVida

    ResponderEliminar
  70. Que buenas palabras Hugo, es tan cierto lo que dices, como el mundo de una persona puede cambiar tanto de un minuto para el otro, mejor dicho de un milisegundo a otro. Es tan dificil pensar que alguien ya no esta; desde que fallecio mi abuelo, yo juro y rejuro que voy a regresar a vivir a mi antigua casa, voy a verlo otra vez y va agradecer a todos sus santos por haberte traido sana y salva de la universidad; pero no voy a regresar y ya no voy a volver a escuchar su voz, simplemente esta su ausencia.

    Ausencia que yo decidi convertir en algo positivo y un motivo para ser mejor persona cada día; de tan solo saber que alguien esta cuidando de mi todo el tiempo y que hay un alguien arriba que se quiere sentir orgulloso de mi, me hace seguir adelante, esa ausencia ahora es mi fortaleza y lo cual lucho dia a dia para que el se sienta orgullosa de mi y sepa que nunca le voy a fallar y su sueño de verme hecha toda una profesional se cumplirá! :)

    gracias otra vez por palabras tan sabias, no necesitas escribir un testamento para llegar a corazon de la gente y eso dice mucho de ti. un beso enorme

    @cece_alv

    ResponderEliminar
  71. Así me siento muchas veces,
    no estoy pasando por un buen
    momento en mi vida y leerte
    en la malloria de las ocasiones
    es como si mis sentimientos se
    plasmaran en esas palabras, todo
    lo que escribís me hace bien.
    Gracias por maravillarnos
    siempre con tan magnificas escrituras.
    Besos, saludos y como siempre muchísima suerte :) @PatriCA_SPAIN

    ResponderEliminar
  72. me encanta lo q escribis muy lindo estaria bueno q hagas un libro asi lo compro y me queda un recuerdo muy lindo un besote enorme hugo. FIORELA

    ResponderEliminar
  73. Hola Hugo cuando comencé a leer esta hermosa entrada. No pude retener mis lagrimas porque, como siempre digo pero hoy mas que nunca, me sentí reflejada dijiste en palabra todo lo que siento pero que las personas que me rodean no pueden comprender la magnitud de la perdida de un ser tan importante como lo es mi papá me dejo dolida y que siempre fue mi brújula y no encuentro el rumbo, me siento como ciego en laberinto. En el momento de mas dolor tuve que abrir los ojos y ver quien es quien, aunque todos me decían que era por resentimiento a la vida, yo estoy segura que estaba muy lejos de ser una resentida. Hoy me diste la tranquilidad que no yo sola comencé a ver las verdaderas caras de las personas que me rodeaban y alejarme con sutilezas de la que me hacían mal. bueno la verdad Hugo le doy gracias al twitter de tener la oportunidad de conocerte y poder leer estas hermosas entradas y como siempre te digo es mas que un regalo para el alma lo que me diste con "AUSENCIA" y por eso lo voy a compartir en mi face, quiero que todo San Juan te conozca y comienzo con mis amigos. Te mando un besoooteee grande. @unicamentejessy

    ResponderEliminar
  74. Hugo! Me asombras. Debería de haber leido esto antes. Hay tantas ausencias,idas y venidas en mi vida, que al final la ausente por voluntad propia, termino siendo yo. Me hace bien leerte, no sé, me sube el ánimo. Sólo echo de menos a los ausentes que se ha llevado Dios, pensar que no los volverás a ver, y recordar aquellos momentos con ellos... :(
    Te mando un beso desde España!
    PD: Feliz día del amigo!!

    ResponderEliminar
  75. Me emocionaron sus palabras!!
    Hermoso como siempree (:
    Y una vez le vuelvo a agradecer por compartirlo con nosotros!!


    Saludos!!

    @duulceprinceesa

    ResponderEliminar
  76. me ree emocione, casi lloro!
    la verdad hermoso todo lo que escribis!! sos un genio!
    besoos!!

    @pasion_lizardo

    ResponderEliminar
  77. Me encanta por que terminas con TODO LLEGA ... y con solo eso uno tiene esperanza de seguir adelante a pesar de ausencia ... !! gracias por tu palabras una vez mas :)

    Att: Paula Ruiz @PawRuizGo

    ResponderEliminar
  78. Siempre me quedo grabada esa frase de todo llega, que una vez me la brindaste. si es duro seguir despues de una perdida, porque en ningun momento estamos preparados a esa especie de cambio, cuando nos damos cuenta de que esa persona ya no nos acompaña fisicamente, pero es cuestion de hacer esa especie de duelo y seguir adelante, y nuestras personas mas allegadas son las encargadas de ayudarnos a recuperar la alegria entre tantos otros estados de animo, es bueno llenarme cada tanto de esta palabras tan ciertas que ofreces en todo momento, un abrazo enorme hugo!!

    ResponderEliminar
  79. "Solo resta esperar, todo llega"....Difícil, cuesta mucho y lo digo porque me ha pasado. Esperar algo o alguien, se transforma en un momento tan malo, porque se desespera, se quiere dejar todo...

    Hugo, como siempre digo, me lleno...esto fue como anillo al dedo, lo necesitaba...
    Muchas gracias, ve que por eso es mi amigo =)!

    Besote gigante, @MaackitaM

    ResponderEliminar
  80. Es verdad todo lo que decís, me mataste te juro porque me hiciste acordar a alguien que yo quería mucho y que se fue cuando yo era muy chiquita; pero ya no me pongo mal por eso, lo recuerdo con una sonrisa porque se lo merece, aunque me hace mucha falta, lo necesito.

    GRACIAS, porque cada palabra tuya es sabia, aprendo un montón de cosas a pesar de la edad que tengo.

    Sos un GENIO en esto, seguí así :)

    ResponderEliminar
  81. una enseñanza que me dejó tu yerno en Casi Ángeles, ante este tipo de situaciones, cerrar los ojos, sonreir y seguir remandola... ante este tipo de ausencias no se puede quedar estancado, hay que seguir y seguir, todo en la vida es recompenzado...
    genial texto como todos Hugo...

    ResponderEliminar
  82. Hace unos días me preguntaba lo mismo pero no encontré respuesta. Comprendí que debía seguir adelante y descubrir otras cosas que me hicieran llenar ese vacío.
    Me volví a sentir identificada con tus palabras una vez más Hugo.
    Un beso desde España.
    @NereaHer

    ResponderEliminar
  83. @Kiimberlayn Que Bien Es Leer Una Entrada D Usted, Me Inspira Aunque Usted No Lo Crea.. Este Me Llego Y Me Puso La Piel Chinita Me Siento Identificada Con Tus Palabras Hugo.. me Gusto Mucho "Sólo resta esperar, todo llega" Sabias Palabras.. Besos y Cariño Desde Venezuela! :) Muack!

    ResponderEliminar
  84. Hermosas palabras Hugo!!!! Besos enormes! @lorecanavese

    ResponderEliminar
  85. @antovicoesmiluz

    Cada vez que entro al blog me emociono, esta es la entrada mas emocionante, coincido con cada palabra que pusiste de lo que se siente una pérdida , yo siempre intento pensar que cuando alguien se va va a ser como un angelito que nos va a guiar y que tenemos que ser fuertes tanto como para nuestro entorno como para esa persona, que seguramente no quisiera vernos mal. un besote Hugo ♥ Cada vez me convenzo mas del gran hombre que sos y Me encantan tus palabras ♥

    ResponderEliminar
  86. Un poeta solo eso.. Muy bueno esas palabras que llegan a alma Que Rico saber que hay gente que tiene ese don y por eso te felicito porque eres un GRAN ESCRITOR!!!}
    @VivicontrerasP

    ResponderEliminar
  87. Hugo hermoso texto! Me encanta su manera de pensar y pasar a la función! Besos *-*

    ResponderEliminar
  88. Cuando lei la primera linea se me vino a la cabeza un solo pensamiento: ¿existe la casualidad?. Ayer se cumplieron 5 años de la muerte de mi abuelo y su ausencia se siente cada vez más. Lo extraño de la misma manera que el primer dia después de su partida. Ultimamente lo necesito mucho, siento que hay cosas que solo las puedo compartir con él, pero bueno "sólo resta esperar" ese reencuentro en algún lugar porque no estoy segura de dónde esté pero si de que pronto nos vamos a volver a ver.
    Hermosas palabras Hugo, te mando un abrazo y un beso.
    @aldisantillan07

    ResponderEliminar
  89. Lindisimas palabras las tuyas Hugo igual que siempre! te felicito! :)
    besos desde españa!

    ResponderEliminar
  90. A los siete años me tuve que acostumbrar a la ausencia y empezar a cambiar las muñecas por responsabilidades, un crecer de golpe!
    Pero aca estoy feliz y siento que pude seguir, en esto influyo mucho el tiempo que paso.
    Hoy se que personas valorar que me quieren de verdad...

    Muy lindas palabras Hugo (Como siempre)

    @Roconsta

    ResponderEliminar
  91. Muy linda su historia Sr.hugo besoss!!

    saludos desde Venezuela!


    @mariajosepit

    ResponderEliminar
  92. Hugo, te abrazo desde mi corazón. Sé lo que se siente. También, la angustia de quién suele no tener fe, descreer de toda religión, cuestionarse que pasa cuando ya no hay más que finitud. Si es bueno aferrarse a alguna creencia.
    En plena angustia, alguien que conozco y que tampoco se destaca por ser un creyente en algo divino, me contó que estuvo muerto clínicamente tras un infarto a los 37 años y la experiencia que tuvo. Mi pensamiento cambió radicalmente. La pérdida se transformó en sentir eso de "simplemente se me adelantaron en el camino" y ahora creo en el reencuentro, con alegría, sabiendo que nos esperan y que al fin, allí estaremos una vez más. Para mejor.

    ResponderEliminar
  93. No sé si realmente HAY que seguir, se puede, se debe, se necesita tal vez, pero el verbo haber es uno que incluso dentro del habla inglesa no es del todo mi afinidad. No creo q sentir una ausencia sea una traba obviamente, pero la nostalgia que provoca en algunos casos puede hasta desesperar...
    Lo único que me parece más terrible que la tristeza de la ausencia es la total indiferencia, cuando las ausencias se hacen costumbre. Beso grande Hugo!

    ResponderEliminar
  94. TAN cierta esa ultima frase "solo resta esperar, todo llega" es verdad, todo por mucho que cueste, llega. Me encanto esta entrada, muy profunda y como siempre, con las palabras justas. Es dificil dejar algo atras y acostumbrarse a lo nuevo, y que eso nuevo que antes era algo desconocido o poco habitual, se convierta en algo con lo que convivir a diario. Te felicito, como te digo siempre, GRAN escritor. Beso enormeee!!!
    Mar . @lalitadedicado

    ResponderEliminar
  95. Podremos con todo? Sabremos elegir el nuevo camino? Más y más interrogantes que únicamente el tiempo será quien entregue las respuestas y con ellas poder ver los verdaderos rostros del sinismo y la comprensión. Sólo resta esperar, todo llega.

    Esas palabras estan recorriendo mi mente las 24 hs del dia,estoy en quinto año de secundario y siento más que nada las ausencias y las preguntas que antes no me hice,todo esto de crecer no me gusta nada. Igual,palabras como las tuyas ayudan. Gracias por ponerle palabras a los sentimientos,esta bueno leer algo y decir "mal,esto me esta pasando" . un beso GENIO!

    ResponderEliminar
  96. Creo que esta es una de tus publicaciones que mas me ha llegado.
    Hay que estar preparado siempre para la perdida de esas personas con las que compartías tantos momentos,sin duda es una de las cosas mas duras que se pasan en la vida pero hay que seguir adelante.
    Gracias por regalarnos siempre estas hermosas palabras que ayudan tanto.Nunca dejes de escribir Hugo.
    Un beso Enorme desde España :) Cris.
    @Casii_AngelesES

    ResponderEliminar
  97. la pura realidad hugo, con respecto a mi, es lo ke me esta pasando, estoy viendo las personas ke realmente estan en todo y quienes solo eran pasajeras
    me super encanto este texto
    buen finde
    besotes desde santa fe

    ResponderEliminar
  98. me encanto esta buenisimo segui asii

    ResponderEliminar
  99. Me encanta lo que escribis Hugo! segui asi! :)

    ResponderEliminar
  100. Espero que todo llege en algun momento..
    ME gusto mucho, como todas las demas. MUcha suerte Hugo, y segui escribiendo cosas tan lindas y significativas, BEso grande =)

    ResponderEliminar
  101. Hugo! lamentablemente el martes perdí a mi primita, y creo q mi situacion se resume en las palabras que escribiste,es muy triste todo, el dolor es inmenso pero creo que lo que necesito es tiempo para calmar tanta angustia...besos

    ResponderEliminar
  102. Hola Hugo, pasando por tu blog y compartiendo estados como poe ej: Sabremos elegir el nuevo camino? esa es una pregunta que nos hacemos a diario, cuando el camino de debe transitar de la forma que no estamos acostumbrados....
    Como siempre es un placer leerte, te mando un cariño enormeeeeeeee y abrazo de alma.
    Graciela, @uniendoalmas

    ResponderEliminar
  103. Me encanta q tmb hay en macedonio :) Gracias,Hugo.Eres un genio. Gracias por todo.Y me encanta muchicimo lo q escribes.Siga asi :) Besotes y saludos desde Macedonia,ojala q algun dia te voy a conocer personalmente :))

    ResponderEliminar
  104. me encanto Gracias , cada dia escribe cosas mejores besotess @rameria_amorBR

    ResponderEliminar
  105. ese tipo de ausencias es muy dolorosa, pero vos sabes y logras entender el porque, pero en los casos en los q estamos delante de una perosna ausente, que no nos condisdera,o que solo se presenta de manera falsa ante uno, eso es mas dificil de enteder, el tener a alguien delante de uno, pero a la vez tan ausente
    Como simpre digo hermosas tus palabras, perdon por el avandono, pero no me pude conectar a la compu
    @ashitto

    ResponderEliminar
  106. me llego mucho todo lo que escribiste por que yo vivo la ausencia de una persona muy importante para mi y la verdad que me esta costando mucho salir adelante pero la lucho cada día por que el me enseño a que tenia que luchar y no buscar el camino fácil, y por eso trato de seguir adelante aunque por ahí tengo mis caídas pero trato de levantarme y seguir el camino, y ademas de vivir con el dolor tuve que encontrarme con la desepcion de tener que conocer verdaderamente a las personas que me rodeaban y darme cuenta que no todas eran como pensaba. te admiro mucho genio por que tenes esa forma de escribís!!!!! un beso grande @Meli_Edith

    ResponderEliminar
  107. La verda es que son palabras hermosas Eres todo un genio escribes cosas muy ciertas y por sieto muy lindas me encanta leer tu blog espero que sigas escribiendo por mucho tiempo para poder leer todo todo... bueno hugo te dejo un beso y un abrazo enorme cuidate mucho sigue escribiendo espero una entrada nueva luego (: besotes

    ResponderEliminar
  108. Es muy dura la ausencia...darse cuenta que quien nos acompaño cada dia...hoy no esta...encontrar su ropa colgada, sus cosas, pero su lugar fisico esta vacio, hasta que nos damos cuenta que compartio con nosotros un tiempo, el necesario, que siguio su camino y nosotros el nuestro, que nos toca seguir para tomar otros aprendizajes.
    Gracias Hugo por recordarmelo...a veces me lo olvido...y es cuando me encuentro mas sola...

    ResponderEliminar
  109. Que lindo Hugo y que tan cierto es!. Es tan dificil y doloroso cuando alguien se va y queda su ausencia, su recuerdo y la busqueda constante de encontrarlo nuevamente!Pero la vida sigue y como vos bien decis hay que empezare a caminar de nuevo!!

    Te tenia abandonado pero aca estoy poniendome al dia, leyendo estas cosas tan lindas que escribis!
    Digo presente con mi huella!!
    Besos enormes!

    @GiselAnahi

    ResponderEliminar
  110. me encanto! Hugo y me encanta todo lo q escribis :)un beso enorme desde macedonia. @lali_Macedoniaa

    ResponderEliminar
  111. Aprovecho un huequecito antes de volver a irme a otras 'pequeñas vacaciones' para pasar por acá y dejarte un mimo chiquito también por tan lindas palabras. Sé que no es la primera vez que te digo lo mucho que me llega lo que escribes, por lo que hoy no va a ser menos; me entró la nostalgia, pero a la vez supongo que algo parecido a la 'alegría' también apareció con ése final. Por suerte, todavía nunca me pasó eso de perder a alguien, al menos no de forma literal; aunque sí hubo otro tipo de ausencias, pero supongo que a la larga son menos dolorosas... Si tengo que elegir una parte, me quedo simplemente con ése 'El tiempo será quien entregue las respuestas (...) Sólo resta esperar, todo llega'. Toda la razón, tarde o temprano, todo termina llegando (: Como siempre también, espero volver a leer algo tuyo pronto Hugo, aunque se me acumule para la vuelta de las vacaciones... Jajajaja. ¡Un besote!

    ResponderEliminar
  112. Gracias a Dios a mi tdv no me toco perder a nadie.. Espero poder tener la madures suficiente para cdo eso pase.
    Hugo como siempre escribiendo sobre lo que al común de la gente le pasa, impecable! Un beso

    ResponderEliminar
  113. So cosa significa perdere qualcuno e le sue parole sono veritiere,abbiamo un cammino da fare quando si perde qualcuno di davvero importante e la cosa significante è come si affronta il tutto e con chi si affronta.

    ResponderEliminar
  114. Has logrado que las lágrimas afloraran directamente desde mi alma y mi corazón, cuando me he endurecido al saber que la vida se ha encargado de adelantar el camino final del pilar de mi vida, de la alegría de mis ojos, de mi razón de ser quién soy, de la única mano que tenía la geometría perfecta para acoplarse con la mía...
    La sensación, simplemente no se puede describir con mejores palabras que esas.
    No me queda más que añadir, que siempre estaré agradecida con Dios, porque me permitió aceptar que me quitaría un pedacito de corazón antes de que lo hiciese.

    De verdad que me has aflorado un sentimiento que me empeño en mantener debajo de los trastos en que se vuelven los recuerdos.

    Un saludo,

    @Alysssah

    ResponderEliminar
  115. Tiempo que no andaba por estos lados...
    Mejor descripto imposible... como siempre!!
    Gracias por compartirlo!
    Agustina.
    (@agus_blanco)

    ResponderEliminar
  116. Gracias Hugo!!Este texto hace que tengas ganas de seguir...Gracias por existir.Todo llega solo resta esperar.GRACIAS!!!LUISANA

    ResponderEliminar
  117. Me encantó Hugo!! Gracias por compartir tus palabras...

    ResponderEliminar